نزدیک به میانسالی

هر کسی از سن خودش یه تعریف مجزا داره.

بعصی ها توی اوج جوانی احساس پیری بهشون دست میده حتی اگه فقط بیست سالشون باشه، یعضی ها هم در سن شصت و پنج سالگی احساس جوونی و شادابی میکنند.این به خیلی چیزا بستگی داره.

پول ، خانواده ، سلامن جسمانی ، شغل و کاروحرفه ، محیط زندگی ، شهر و استان و کشور محل تولد و اقامت ، اهداف زندگی و....

نزدیک به چهار روز دیگه تولدمه.نمیدونم الان باید شاد باشم یا ناراحت.نمیدونم باید حس جوونی داشته باشم یا حس پیری.ولی اینا خوب میدونم که:

زندگی با شرایط الان ( زتدگی با دلار دوازده هزارتومان ، زندگی با چندین و چند برابر شدن هممممه چیز ، زندگی با مردم و همشهری های سراسر شاکی و عصبی ، زندگی با مردمی که تماااام زندگیشون شده گرفتاری و بدهی و اینکه کاری واسشون از دستت برنیاد ، زندگی با دولت دروغگو ، زندگی با....... ) خیلی خیلی سخته و فقط مردم داخل ایران میتونند این شرایط را درک کنند.چون اگه اینجور زندگی کردن و با این شرایط زندگی کردن اونهم توی سال 2019 را برای مردم هرکشوری تعریف کنی ؛ تصور میکنه داری براش یه فیلم هالیوودی ژانر فوق ترسناک را تعریف می کنی.

و در آخر : پیشاپیش تولدم مبارک...

پاورقی نامه:

گاه رفتن به گریه میگویم

بی تو حتی بهار هم تلخ است

از نگاه شکسته ات خواندم

گزش انتظار هم تلخ است

چشم یعقوب من گواهی داد

صبر ایوب وار هم تلخ است

بر لبم خنده در دلم اندوه

خنده ی گریه وار هم تلخ است

ساختن در میان آتش و خون

با دل بیقرار هم تلخ است