غافلگیریه ، دردسریه....

غافلگیریه:

چند روزی به خاطر آموزش توی پادگان شهیدکریمی بیشه کلا مازندران ، نمیتونستم به وبلاگ سر بزنم.وقتی که از آموزش اومدم دوتا پیغام توی صندوق مدیریت دیدم که حسابی غافلگیرم کرد.یکی از دوستام که اهل رامسره و حدود 4 سالی میشه باهم ( مثلاً ) قهریم وبلاگم را پیدا کرده و واسم پیام گذاشته.از همینجا بهش سلام میکنم و روی ماهش را می بوسم.خیییییییلی گلی...

دردسریه:

از دیروز بابام ماموریت نیست و خونه ست.ببینید چه اتفاقاتی واسه من که نیوفتاد:

شماره اول - رفتم توی آشپزخونه ترشی بیارم.هر کاری کردم در شیشه ترشی را نتونستم باز کنم.

بابام میگه دم ورزشکارا پارالمپیکیمون گرم....!!!!!

من:

بابام:

شماره دویم - دیشب خسته بودم وسط هال ولو شدم و خوابم برد.نصف شبی احساس کردم نفسم بالا نمیاد و دارم خفه میشم.جد و آبادم اومد جلوی چشمم.افتادم به سرفه کردن و نفس نفس زدن.قشنگ اینقدر سرفه کردم که بنفش شدم.یواش یواش که راه نفسم باز شد یه نگا بالا سرم کردم دیدم بابام بالاسرم وایساده داره هرهرهر میخنده....!!!!!

همینجوری مات و خواب زده پرسیدم چیه؟؟؟ چی شده؟؟؟؟

با خنده و خیلی ریلکس گفت:هیچی ، رفتم برم دستشویی ندیدمت ، پام رفت رو گردنت.... بخواب بخواب....!!!!!

پاورقی نامه:

یادت نــــرود که یاد تــــــــو در یاد است

آبــــــادی دل بـــــــرای تو آبـــــــاد است

از یاد نبـــــــر دل حقیـــــــرم ای دوست

در این دل من همیشه یادت یاد است

.

.

.

یک گوشه نشسته ام پر از تشویشم

نقاشی چشـــــــمان تو هم در پیشم

زیباتـــــــــر از آنـــــی که تصـــــور بکنم

من جز تــــو به هیچکس نمی اندیشم